Het laatste verhaal is binnen!

Het speelgoedelfje Fay

Als het speelgoedelfje Fay wakker word, ziet ze al meteen dat het lekker weer is. Ze springt uit haar bed, en danst vrolijk naar het raam. Ze schuift de gordijnen open en geniet van het prachtige uitzicht vanuit haar kamer. Fay maakt haar klerenkast open. Wat zal ze vandaag eens aan doen? Ze pakt haar gele rok met haar gele blousje. Maar dat vindt ze toch niet goed. Er komt vandaag een nieuw speelgoedelfje in de fabriek, die haar komt helpen, dus ze moet er mooi uit zien. Dus pakt ze zoals altijd als ze er mooi uit wil zien, haar regenboogjurk. Ze loopt naar haar kaptafel met spiegel. Maakt een staart met haar lievelingselastiek; een rose met een paarse, grote bloem er op. Hij past goed bij haar jurk, vindt ze zelf. Ze doet ook haar witte kralenketting om, haar gouden oorbellen in en spuit haar lievelingsparfum op haar polsen. Nu ontbijten, en dan kan Fay naar haar werk. Speelgoed maken voor de elfenkinderen uit de elfenwereld. Dan gaat ze ontbijten. Haar ontbijt is een boterham met boterbloempasta, een glaasje zonnemelk en een bakje maanvla. Na het eten trekt ze haar jas aan, en vertrekt. Ze stapt op haar paard Bloem, en rijdt weg. Bloem is ook in een goed humeur. Net als Fay zelf, merkt Fay na een tijdje. Ze zeurt en stopt niet als Fay per ongeluk iets te hard aan de teugels trekt, of als ze heel veel moeten wachten voor de stoplichten. Fay vindt het ook niet erg.

Als ze er zijn word ze al vrolijk opgewacht door haar vriendinnetje Fiona.
‘Fijn voor je! Dat Manezon je komt helpen, bedoel ik!’
‘Ja, die versterking kan ik goed gebruiken! Ik zal haar vandaag alles laten zien, en dan kan ze morgen of overmorgen lekker aan het werk met het maken van speelgoed!’
‘Ja!’
Fay merkt dat Fiona ook heel blij is, want Fay heeft vaak afspraken moeten afzeggen of nee moeten zeggen bij een voorstel voor een afspraak, omdat ze nog een laatste stuk speelgoed af moest maken. Ja, speelgoedelfje staat niet bekend als het makkelijkste elfenbaantje. Eerder het tegenovergestelde.

Allebei heel opgewonden lopen Fiona en Fay de grote fabriek in. Ze hangen hun jas op aan een van de honderden gouden, lange en mooie kapstokken in de megagrote garderobe. Nog even opgewonden stapt Fay één minuut later het kantoortje in van Grijzemaan, de eigenaar van de fabriek.
‘Ha, Fay, jij komt zeker om te vragen waar Manezon is en of je al mag beginnen?’
‘Ja, dat klopt.’
Het is niet raar dat Grijzemaan al wist wat Fay wilde gaan zeggen; Grijzemaan staat bekend om zijn helderziendheid. De feeën in de fabriek zijn er al wel aan gewend.
‘Ze is al in je werkplaats, als Maangoud haar daar goed heen heeft gebracht. Ik twijfel altijd of ik die dingen wel aan haar moet overlaten.’
Fay knikt begrijpend. Ze snapt het wel. Vlug loopt ze het kantoor uit, op weg naar haar werkplaats.

Daar aangekomen staat er inderdaad een nieuw meisje met lange, rode vlechten en oranje sproeten op haar te wachten.
‘Hoi, ik ben het speelgoedelfje Fay, ben jij Manezon?’
Het elfje knikt verlegen. En kijkt naar de grond. En ze schuifelt wat met haar voeten.
‘Kom je mee? Dan kunnen we meteen beginnen. Er valt veel te laten zien, hier in de fabriek.’
Manezon knikt wat verlegen, maar wel heel enthousiast.
‘Zullen we hier, in nu nog mijn, maar straks onze, werkplaats beginnen?’
Weer knikt Manezon. Maar nu is er geen verlegenheid te bekennen. Het zal wel komen omdat Fay zo ontzettend aardig doet, denk je niet? Als eerste laat Fay de werktafel zien. Een lange, brede tafel in het midden van de werkplaats. Er staat niet zo veel op; Fay ruimt altijd keurig op voor ze naar huis gaat ’s avonds. De kast is als tweede aan de beurt. Een reusachtige kast met wel honderd laatjes. Fay maakt er een open. Er liggen allemaal moeren in, maar in elfenformaat. In die daar naast spijkers, ook in elfenformaat. Fay maakt nog meer laatjes open. Er zitten onder andere doosjes met spul wat een beetje werkt als cement, er zit lijm in, plakband, zilveren, metalen staafjes, houten blokjes en rondjes, wieltjes, en nog veel meer. Als laatste maakt Fay er een open met allemaal shuttles. Je weet wel, de “ballen” om het maar zo te noemen, van badminton. Daarna zegt Fay: ‘Die hebben we een keer gekregen van Zilverezon. Die is eens een maand naar het Andersland geweest. Er zijn alleen nog steeds zo’n 50 laatjes niet gevuld. In het Andersland, daar zijn vast nog dingen te vinden, maar het kost dagen om daar naar toe te gaan, en… in die tijd zou er dan helemaal geen speelgoed gemaakt worden! En dat zou niet kunnen. We zullen het dus met een half gevulde kast moeten doen. Voorlopig, dan. Mijn droom is nog altijd om naar het Andersland te gaan, en daar spullen te halen voor mijn, oeps, sorry, onze kast te halen.’.

Vervolgens laat Fay de grote, héééle grote hal van de fabriek zien. Daar aan grenzen heel veel deuren. Achter de eerste deur die Fay laat zien, is de garderobe. Die waar Fay en Fiona hun jas ook hebben opgehangen. ‘Woooooow,’ zegt Manezon. ‘Is alles hier zo groot?’.
‘Nee hoor, zoals je al hebt gezien, onze werkplaats is ook al niet zo groot!, haha!’ Manezon lacht wel, maar ze denkt ook: ik vind onze werkplaats erg groot hoor!

In de volgende kamer word gewerkt; daar is het elfje Elena bezig met het naaien van hele mooie jurkjes en pakken. Manezon loopt naar een kast toe, trekt een laatje open, en voelt met een verrukt gezicht aan de fluweelzachte, glinsterende stof die in het laatje licht. Fay ziet het, en glimlacht. Ze mag Manezon wel; ze denkt dat het wel gezellig wordt met z’n tweeën. En dat ze wel mooie speelgoedstukken gaan en kunnen maken samen.

In de hal komen ze Roland tegen, de elf die de keuken runt. In de keuken worden gerechten gemaakt die in de supermarkt terecht komen. Maar ook bij de bakker enzo. Hij heeft zijn schort nog aan. Met een prachtig versierde taart, ingepakt in een doos loopt hij door de gangen.
‘Hé Roland,’ zegt Fay. ‘Er is een nieuw speelgoedelfje bij ons, en ik ben haar de fabriek aan het laten zien. Mag ik de keuken ook laten zien? Dat lijkt me zo leuk,’ vervolgt ze.
‘Tuurlijk, ga je gang,’ is zijn antwoord.
Dus lopen ze samen de keuken binnen. Daar zijn de elfjes Serena, Lea, Bloemendouw, en Zilverwind bezig. Met een hele grote schaal cakejes.
‘Jullie mogen er wel een proeven,’ zegt Lea, terwijl ze met een puntzak torentjes van slagroom op de cakejes spuit. Dat laten Manezon en Fay zich geen twee keer zeggen! Allebei pakken ze er een van de schaal, en nemen een hap.

Als Fay Manezon ook de boeken-, lampen-, en spelletjesafdeling heeft laten zien, zijn ze klaar met de rondleiding.
‘Het is super! Ik verheug me er helemaal op om hier te mogen werken!’
Fay is blij dat Manezon het zo leuk vindt, en zegt:
‘Je mag morgen al beginnen!’